Kendimle yüzleşmenin tam zamanı. Bir adım ilerleyebilmek adına yüzleşmem gerek. Sürekli ertelediğim ve kendi kendimi buhrana soktuğum bir süreçteyim. Hem de o kadar uzun süredir böyleyim ki, bunu kabul etmem bile aylarımı aldı.
Ama artık yeter, kendime verdiğim buhran yetmezmiş gibi çevremdekileri de bunalıma sokuyorum. Sınıfta kalacağımdan yani tamamen g.t korkusundan ygsye girdim. İyiki başvurmuşum dedim, benim neyime ingilizce bölüm okumak, o zamanki puanıma yazık ettim. Ah eşşek kafam!
Olur olmaz bilmiyorum, ama olmazsa da okul uzayacak o garantilendi.
Neyse yüzleşme demiştim değil mi. Evet Beril, kendi kendine yazdığın ve gizlediğin bu blogta yüzleşme vaktidir.
Geçenlerde sınıf arkadaşım, Beril neden erkek arkadaşın yok, çirkin değilsin, albenin de var neden dedi. Gözlerim doldu yemin ederim. Geçen dediğim de, geçtiğimiz dönem final zamanı. 2 ay oldu.
Diyemedim ki, yavrucum ben 2 yıl önce yemediğim bok kalmadı, korkumdan.
Gerek yok ya, iyi böyle dedim.
Ama ilk aşık olduğumda, güvenmeseydim, uyumasaydım her gece, alışmasaydım kokusuna, tenime dokunmasına izin vermeseydim, ondan ayrıldığımdan beri rahat 3 sevgili yapmıştım düzenli bir ilişkiyi tutturamamış olsaydım. Ulan 2 yıl dile kolay ya.
Yaş gelmiş 22'ye, ama sevgilin yok. Ondan ayrıldığımdan beri, bırak biriyle uyumayı öpüşmedim el ele bile tutuşmadım. Sadece görüştüklerim oldu. O kadar. Noktası konmadı. Bu da benim suçum. Korkuyorum.
Ama yeter artık, biri olsun istiyorum adam olsun istiyorum. Tek derdi, beni yatağa atmak olmasın, sevsin istiyorum. Hatta sevmeyi bırak, seveyim istiyorum. Gerçekten birini sevmeyi istiyorum. Çok sıkıldım.
Önerisi olan?
